با احمدرضا و بچه ها زدیم بیرون تا چای عصر رو اینجا بخوریم

احمدرضا با شوخی و خنده میگه:" مریم تا چند سال دیگه وقتی دستامون اینجوریه میخوای عکس بگیری؟! "

خیلی جدی میگم:"تا همیشه "

دوست دارم نمازهارو با بچه ها بیایم مسجد بخونیم.
اینقده بهشون خوش میگذره. هم دوست پیدا میکنند. هم کلی بازی میکنند. هم شکلات میگیرن. هم خانومها حجابشون رو تشویق میکنند و مهتر از همه با این فضا دوست میشن.

چند روز پیش همه رفته بودند و ما جزء آخرین نفراتی بودیم که داشتیم از مسجد میومدیم بیرون.
از دور متوجه شدم کفش هامون تو جاکفشی نیست.اینطرف و اونطرف رو نگاه کردم و دیدم یکی قبل رفتنش دونه دونه کفش هارو از جا کفشی دراورده و اینجوری جلو پله ها جفت کرده و رفته.

همان کیفیتی که نماز میخوانیم، جان میدهیم!
آیت الله جاودان

پی نوشت:

منو احمد رضا خیلی وقته از نظر شرکت در مراسم معنوی و مذهبی از همدیگه مستقل شدیم.مثلا در مورد همین مسجد رفتن. من معطل نمیمونم که احمدرضا حتما بیاد تا منم برم مسجد.ازش میپرسم بریم مسجد؟اومد اومد، نیومد خودم با بچه ها میرم مثل این چند روز.

مشهد هم همینطور بودیم. هر کسی هر زمانی که دوست داشت و سرحال بود میرفت و اینجوری بود که ما اکثرا تنها و جدا جدا میرفتیم داخل حرم، نه خانوادگی.😊
خیلی هم از این استقلال راضی هستیم.به همدیگه هم اصلا گیر نمیدیم و واقعا کاری به مذهب و دین همدیگه نداریم. به اخلاق چرا اما به دین نه! به هر حال انسانیم و از لحاظ معنوی و دینی ممکنه گاها افت و خیز داشته باشیم.

قرار نیست، بی دینی شوهرم، یا کم دینی شوهرم، یا در مورد احمدرضا عدم موقعیت و شرایطش منو از لذت های معنویم دور کنه.❤️

دو روز سرماخوردم افتادم یه گوشه از خونه.

حالا امروز احمدرضا یه فیلتر شکن پر سرعت برام گرفته و میگه :"بیا، میدونم این فیلتر شکن بین منو تو جدایی میندازه اما شاید بتونه کمی حالت رو بهتر کنه"♥️

مُردم براش کِ...

--------------------------------------------------------------------------------------------------

احمد رضا با خنده و شوخی اومد کنارم نشست و گفت :" مریم من بخاطر این علت و این علت و این علت به تو حسودیم میشه."
اولش باهاش خندیدم و کمی بعد خیلی جدی بهش گفتم:
"حق داری بهم حسودی کنی، چون من یه همسر خیلی خوب مثل تو دارم.چیزی که تو نداری"

-------------------------------------------------------------------------------------------------
خب امروز کلا بخاطر مریضیم رو این موود بودم که از جانب احمدرضا نوازش بشم.♥️

هی رفت و اومد بهش گفتم:"احمدرضا بیا نازم کن یذره، حرف های قشنگ بهم بزن..."

هر بار به جای کلمات قصار عاطفی یه داستان خنده دار تعریف میکرد و میرفت.

منم اصلا از رو نرفتم که همین الان دارم صداش میزنم احمد رضا بیا نازم کن. الان میدونم دوباره میاد تو اتاق داستان کمدی برام تعریف میکنه.

اما من به زور هم که شده چارتا جمله عاشقانه رو از زیر زبونش میکشم

#همسرداری
#عاشقانه

صبح که بچه ها خواب بودن اومدم پارک و با هوای تازه یه #برنامه_ریزی یک هفته ای انجام دادم.اول سربرگش هم نوشتم...
وقت بسیار اندک است ، و عمر به سرعت در حال گذر، باید به جد بکوشیم تا خودمان را درست بسازیم.🌱

وقتی رسیدم خونه ازین بستنی تو دل بروها درست کردم.احمدرضا نون بستنی رو جدا میخره.بستنی رو هم جدا.منم دو تا اسکوپ بستنی مینذارم داخل نون بستنی،جینگولش میکنم و میدم دست بچه ها.هم از نظر قیمت به صرفه تره هم هر وقت #بستنی_قیفی بخوان تو خونه داریم

عصرش هم برا بچه ها با هندونه ای که ظاهر مناسبی نداشت.هندونه قلقلی درست کزدم

امروز احمد رضا با دو تا بچه ها رفت روضه ی خانوادگی.

وقتی از جلسه برگشتن،دیدم لبهای فاطمه حسابی بادکرده،پاره شده و خونریزی کرده.علت رو از احمدرضا پرسیدم؛نمیدونست!چون فاطمه طرف زنونه ی مجلس بود.

دیگه چیزی به احمدرضا نگفتم.ولی فاطمه خودش تعریف می کرد که تو قسمت زنونه،جلوی عمه هاش از بالای پله رفته بالا و یدفعه محکم افتاده رو زمین.

صحنه رو ندیده دلم ریش شد براش، دندون بالاش کامل رفته بود تو لب داخلیش.
محکم بغلش کردم و موهاشو نوازش دادم.

چند بار خواستم بپرسم، فاطمه وقتی افتادی کسی بغلت کرد؟کسی اومد دستتو بگیره؟کسی برات آب آورد؟عمه ها چیکار کردن‌؟

اما چه اهمیتی داره؟!

بذار تو ذهن من اینجور نقش ببنده که هر چهار تا عمه اش وقتی این صحنه رو دیدن؛یکی خون دور لبشو پاک کرده،یکی از زمین بلندش کرده،یکی بغلش کرده و یکی هم یه لیوان آب داده دستش...
که اگه اینطور بود فاطمه قطعا میگفت،آخه عادتشه از محبت آدمها تعریف میکنه.پس چرا من باید سوالی* رو بپرسم که جوابش من رو ناراحت میکنه.

من نباید با سوالهایی که ناشی از توقعِ درون خودمه ذهن خودم و ذهن معصوم فاطمه رو تخریب کنم...

من باید اجازه بدم اون رو پاهاش وایسه!بذار مستقل شه!بذار از کسی انتظار نداشته باشه!

من این نوع استقلال،استقلال عاطفی ناشی از غنای درون رو دوست دارم!
________________

*يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ

ای اهل ایمان، سؤالی رو نپرسید که جوابش شمارو ناراحت میکنه.

سوره مائدة آیه 101

#قرآن
#مادرانه
#مبارزه_با_نفس
#داستانک

موقع کارهای خونه از دو حال خارج نیستم. یا دارم نماز میخونم یا دارم درس و سخنرانی گوش میدم.البته حالت سومی هم وجود داره، اونم غفلته، نه ذکری، نه تذکری و نه حتی فکری....
میپرسی مگه میشه حین کار کردن نماز خوند؟
بله. نماز های نافله ی یومیه رو میشه حتی حین کار خوند.و من اثرش رو شخصا دیدم تو زندگیم. وقتی نافله میخونی یعنی در واقع نماز رو به کمال رسوندی.حتی نماز بدون حضور قلب رو!!

نافله ی نماز های یومیه کمک میکنه به خاصیت نماز که همون تنهی عن الفحشا و المنکر هست.یعنی نماز تو رو از امر زشت باز میداره.که این اثر نماز!

آیت الله بهجت:
عاقبتِ ذکر عجیب است و کسی به این سادگی نمی‌تواند معنای این حرف ساده را بفهمد که توجّهِ به خدا، یادِ خدا است و تداوم یاد خدا چقدر می‌تواند انسان را متحوّل کند. ذکر، انسان را به کیمیای محبّت خدا می‌رساند و این کیمیا انسان را متحوّل کرده و انسان را به آن نقطه‌ی مطلوب می‌رساند.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

این لیوان رو احمد رضا قبل از به دنیا اومدن فاطمه از نمایشگاه کتاب تهران برام خریده بود.با خودم آوردمش پارک
عاشقشم! خیلی سبزه! من خانواده ام را دوست دارم.

عنوان داستانک:عروسک

🔍میپرسه چجوری حالتو خوب میکنی؟ چجوری خودتو سرگرم میکنی؟

میگم من حالم خوبه،من همیشه سرگرمم.

میگه:" إإإإ شوخی نمیکنم جدی میگم.من خیلی حوصله م سر میره، زندگی برام خسته کننده ست.تو وقتایی که حالت بده چیکار میکنی؟مثلا من خودمو به یه مهمونی دعوت میکنم به یه موزیک، یه شام با دوستام، یا...
{وسط حرف زدناش بغضم گرفت. مگه میشه یه آدم حالش با این چیزا خوب شه!؟}
🔍دوباره پرسید حالا تو بگو.حوصله ت سر نمیره تو خونه؟ صبح ها که از خواب پا میشی چیکار میکنی؟

🔆لبخندی زدم و جواب دادم.من صبحم رو با سلام به خدا شروع میکنم، با امام زمان حرف میزنم و میگم کمکم کن سر قول های دیشبم بمونم.یه یا علی میگم و میرم سراغ زندگیم، خدمت به آدمها به خانواده م، مهربونی باهاشون، کمک به هر کسی که نیاز داشته باشه و تمام لحظات حواسم به خودمه، کارو برا کی کردم؟ چرا کردم؟چرا با اخم کردم؟ چرا بیشتر مهربانی نکردم؟چرا خسته شدم؟ چرا لذت نبردم؟چرا از حرف فلانی آتيش گرفتم؟....

شبا وقت خواب به خودم نگاه میکنم و بررسی میکنم امروز چجور بنده ای بودم.برا خوبی هام از خدا تشکر میکنم و در مورد اشتباهاتم اونا رو یجا مینویسم و فردا با انرژی بیشتر تمام تلاشم رو میکنم تکرارشون نکنم.

🔆زندگی من همیشه پویاست.
من همیشه سرگرمم. سرگرم خودم .
سرگرم اینکه چجوری میتونم خودمو شبیه کنم به مولام.به الله.

تصور کن یک شاگرد نجاری که باید برا موندن پیش اوستا کارش بهترین عروسک چوبی دنیا رو بسازه، حتما ذهنش هر لحظه، هر دم، هر روز و هر شب تو اینه که چیکار کنه عروسکش خیلی خیلی خاص بشه.کجاشو بیشتر بتراشه و صیقل بده.کدوم قسمت رو اضافه کنه تا استادش بپسنده و بگه احسنت!!چه شاگردی تربیت کردم!! راضی ام ازت!!

🔆من شبیه همون نجارم که دارم دائما به خودم نگاه میکنم. کدوم قسمت نفسمو بتراشم تا دیگه زشت نباشم.کدوم اخلاقمو اضافه کنم تا خدا ازم راضی باشه و به خودش بگه:" فتبارک الله احسن الخالقین."

✅روز امتحان وقتی استاد ِشاگرد نجار عروسک رو میبینه.چپ و راستش میکنه، میندازه اونو زمین تا ببینه شاگردش چی ساخته! عروسکِ محکم هست؟خوب تراش خورده؟ صاف و صیقلی شده؟خش نندازه رو دست مردم!! نشکنه از دست مردم!!

درست مثل فردایِ من؛ وقتی به خودم و خدا قول میدم که فلان اخلاقمو ترک کنم یا فلان خُلق حسنه رو اضافه کنم.خدا میاد و منو امتحان میکنه، چپ و راستم میکنه.خَمم میکنه،گاهی میندازه منو کامل رو زمین تا ببینه محکم شدم یا نه؟میشکنم یا نه؟

زندگی من همیشه پویاست. من همیشه سرگرمم. سرگرم خودم، سرگرم ساخت بهترین عروسک عالم، عروسکی که قراره نشکنه، آتیش نگیره و نسوزه،صیقلی و صاف باشه.عروسکی که قراره با ساختش برا همیشه پیش اوستا کارم بمونم. عروسکی که قراره استادم عاشقش شه.♥️

من همیشه سرگرمم، سرگرم ساخت خودم، سرگرم ساخت بهترین عروسک عالم هر لحظه، هر ثانیه، هر دم...

┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

امام کاظم ع:
لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسبُ نَفسَه فِی کُلِّ یَومٍ، فَإن عَمِلَ حسناً استَزدادَ الله، و إن عَمِل سَیِّئاً استغفِرُ الله مِنه و تَاب إلیه
از ما نیست کسی که هر روز حساب خود را نکند، پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد، و اگر در آن کار بدی کرده، از خدا آمرزش طلب کرده و به سوی او توبه کند.

اصول‌الکافی، ج ۴، ص ۱۹۱

#پروانه_شو
#خودسازی
#حدیث

فاطمه یه نقاشی خوشگل کشیده بود واسه خانم مربیش.منم به جا اینکه لول کنم بذارم تو جعبه،چسبوندمش رو پاکت هدیه ش.خوشگل شدخیلی هدیه خانم مربیش قشنگه .

بچه ها رو ارگانیک طور آوردم پارک
اونا دارن بازیشونو میکنند منم اینجا درس و مشقمو مينویسم.

میوه خرد کردم براشون تو این ظرفا ریختم. میرن میان یدونه میذارن دهنشون

اینم آب سیب طبیعیه.تو این لیوان خیلی هوس انگیز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

یه عاشق قلبش ذهنش فکرش همیشه با عشقشه.
از برای احمدرضا
منتظرم بیاد بهش بدم

برای رضای خدا رفتم آزمون آموزش و پرورش رو دادم.
واای دانشگاه اصفهان منو برد به اون سالهای دور...به تهران به دانشگاه به خیابون ولیعصر.
یادش بخیر ما وقتی دانشجو بودیم عشق میکردیما عشق.با دوستامون حلال طور کیف میکردیم. هیچکدوممون نه بوی فرند داشتیم نه اصلا محل میدادیم به پسرا

عشقمون این بود بعد تموم شدن کلاس بریم خیابون انقلاب و از دست فروشا کتاب دست دوم بخریم.همشون هم بوف کور صادق هدایت، یا مدیر مدرسه جلال آل احمد رو داشتن

اگه هوا گرم بود با دوستامون دور هم فالوه میخوردیم، اگه هوا سرد بود ذرت مکزیکی.بعد مثلا رژیم بودیم از خوابگاه شام نمیگرفتیم عوضش میرفتیم انقلاب همبرگر میزدیم بر بدن.
یادش بخیر یه خوشحالی فروشی بود تو انقلاب من همیشه ازونجا چیزهای عشقولانه میخریدم، مجسمه قلبی، کاغذ کادو قلبی، هر چیزی که شبیه قلب بود رو میخریدم، اونموقع ها احمدرضایی نبود اما من همیشه عاشق پیشه بودم احمدرضا که اومد همه شو دادم بهش. تمام سالهای زندگیم رو با عشق دوست دارم چه سکانسهای شیرینش و چه تلخکه اگه سکانس تلخی نبود،لذتی نداشت سکانس های شیرین.

.............................................................................................................................................................................................

از سر آزمون میرسم خونه،درو باز میکنم.هم عطر چای شمال خونه رو برداشته هم بوی وایتکس.اومدم سمت آشپزخونه دیدم احمدرضا چای تازه دم کرده و ظرفا رو انداخته تو وایتکس.

منم بخاطر غیبت صبح جمعه ی امروزم،برا احمدرضا ازین کیک قلبيا جایزه گرفته بودم.با همون چایی که دم کرده بود براش آوردم تا خستگیش در بره.

فاطمه چند روزی هست که تب داره.احمدرضا رو فرستادم بره براش استامینوفن بخره. وقتی از داروخونه برگشت،من داشتم با تلفن حرف میزدم.همسری هم قرص رو بهم داد و رفت.

آخرِ شب دستمو گذاشتم رو شونه ی احمدرضا و گفتم :ببخشید سرِ شب حواسم به گوشی بود و نشد بابت خرید دارو ازت تشکر کنم.
خیلی ازت ممنونم که برا فاطمه دارو گرفتی ❤️
خدا تو رو حفظ کنه برامون

این روزها کنار آبمیوه ای که برا بچه ها میگیرم.یه لیوان آب پرتقال هم برا احمد رضا میگیرم و میذارم تو یخچال خنک بشه. وقتی رسید خونه میدم دستش تا جیگرش حال بیاد

موهامو شونه میکردم،برای اولین بار چشمم خورد به یه تار موی کاملا سفید یه حس خوب،همراهِ آشوب و اخطار نشست رو دلم.
سریع رفتم پیش احمد رضا و تار سفیدم رو نشونش دادم.
لبخندی زد و گفت:جااااان ❤️
همون جان گفتنش کافی بود برا اینکه بغضم بشکنه و بگم:
_دیدی بالاخره به پای هم پیر شدیم

وقتی عاشق باشی؛همه چیز تو این دنیا رو قلبی قلبی میبینی 😍

بسم الله الرحمن الرحیم

از روزی که رسیدیم شب ها وقت خواب، محمد کوچولو اذیت میکنه. بهونه میگیره و تا صبح حداقل ده بار با گریه از جاش بلند میشه.منم دل به دلش میدادم؛ تا دیشب که بخاطر کمبود خواب دچار سردرد شدم.

همسری خواب بود. منم بچه ها رو خوابوندم. اومدم خودم بخوابم محمد دوباره بهونه گرفت و بیدار شد.حدودا نیم ساعت گذاشتمش روپام که خوابش برد،تا از جام بلند شدم دوباره گریه کرد.

منم از شدت سردرد غر زدم و با ناراحتی گذاشتمش رو زمین و گفتم بخواب دیگه!من سرم داره میترکه!چرا نمیذاری بخوابم!؟

با همین جمله همسر از خواب بیدار شد!! و این دقیقا چیزی بود که من میخواستم!!! بیدار شه و وضع منو ببینه!!

طفلک احمدرضا دلش سوخت رفت محمد رو خوابوند. منم اومدم سرجام دراز بکشم، مگه تونستم بخوابم!

عذاب وجدان داشت دیوونه م میکرد.
اینکه چرا صبر نکردم!؟چرا غر زدم!؟ چرا با غر زدنم عمداً احمدرضا رو بیدار کردم!؟ چرا خواب و آرامش احمدرضا رو بخاطر راحتی خودم به هم زدم!؟ چرا اشک محمد رو درآوردم؟ چرا مأمنِ مهربونی نشدم برا محمد؟ ...

یعنی نمیشد کمی بیشتر پیشش بمونم؟یعنی نمیشد خواب احمدرضا رو به هم نزنم؟نمیشد با خوشحالی بیشتری صبوری میکردم!!؟

چرا خودپسندی کردم؟ چرا راحت طلبی کردم؟پس کی میخوام بفهمم گیر من تو همین ریزه کاریاست.تو همین جاهایی که صبرم تموم شده و قراره اون اتفاق قشنگه یعنی بزرگ شدن ظرف وجودی برام بیفته و خودم مانع میشم. چرا من این لحظه ها رو از دست میدم‌؟ چرا من حواسم نیست که این اتفاق یعنی تموم شدن صبرم برام خوبه نه بد‌؟ چرا خرابش کردم؟ چرا از دستش دادم ‌؟ چرا در لحظه درست عمل نکردم!!؟ چرا نقطه ی عطفم رو بجا نشناختم؟!

و هی این حدیث رو با خودم تکرار میکردم که مؤمن کسی هست که دیگران از دستش در آسایش باشند و خودش از دست خودش در عذاب.

دیشب که گذشت...
از صبح تمام فکر و ذهنم اینه که همین سه تا عضو خونه مون رو از خودم راضی نگه دارم.جوریکه هر لحظه! در کنار من آسایش، آرامش و امنیت داشته باشند.

دلم میخواد روزی که از این دنیا رفتم به خودشون بگن خدا بیامرزتش نذاشت آب تو دلمون تکون بخوره.❤️

از شمال که برمیگشتیم به احمدرضا گفتم چه خوبه که وقتی میرسیم خونه مون، دوسه روز تعطیلیه و تو باز پیشمونی و بیشتر میبینيمت.

#عاشقانه
#همسرداری

دستمو میندازم دور گردنشو میگم:
-آخه تو چرا اینقدر خوبی؟چرا اینقدر آرامش بخشی؟چرا حال آدم کنارت خوبه؟
لبخند میزنه
میگم کاش میشد تو رو تکثیر کنم،تا بجا یه احمدرضا ده تا احمدرضا میداشتم. یکیش داداشم بود، یکیش عَموم، یکیش داییم، یکیش پسرم، یکیش شوهرم...
میخنده
خودمم غش میکنم

#عاشقانه

بسم الله الرحمن الرحیم

بچه ها را پیش احمدرضا گذاشتم و خودم تنها به دیدن پروین خانم از بستگانِ همسر رفتم.

وارد منزلشان شدم.کنار حاج آقا نشسته بودند.به گرمی احوالپرسی کردم دست دادم و به آغوش گرفتمش.
خیلی سرد جوابم را داد:خوبید شما؟ خوش گذشت؟ بفرمایید بشینید.

نشستم کنارش و مشغول صحبت شدیم.بیشتر من حرف میزدم و او سر تکان میداد.برایش از شمال گفتم از آب و هوایش از بچه داری...او هم گوش شده بود و گاهی زورکی سری تکان میداد.
حاج اقا هم آنطرف درحالیکه تسبیح میچرخاند مشغول کار خودش بود.

تلفن همراهم زنگ خورد.همینطور که با گوشی صحبت میکردم متوجه شدم که حاج آقا دارد به پروین خانم اشاره میکند که بلند شو و چایی بیاور زن، چرا تا حالا نیاوردی؟!

چند دقیقه بعد...
پروین خانم وارد سالن شد در حالیکه یک چای بیرنگ در دست راستش بود و در دست چپش دو عدد خرمای بدون پیشدستی.
خرماها را داخل نعلبکیِ چای گذاشت و ایستاده به دستم داد،خواست روبرويم بنشیند که دیگر حاج آقا نتوانست خودش را کنترل کند با تَشَر به همسرش گفت این چه وضع چای آوردنه!! پس قندانت کو؟!

آخر این حرکت از پروین خانم که بسیار اهل تعارفات است بعید بود.نه خبری از سینیِ آیینه ای اش بود، نه ظرفی که لاقل خرما داخل آن باشد.

سرم را پایین انداختم تا پروین خانم خجالت نکشد و برای اینکه اینبار برای آوردن قند به زحمت نیفتد،گفتم نیازی نیست. همین خیلی عالیه و سریع چای را که از قضا بسیار سرد! هم بود سر کشیدم و همزمان با دستم به پروین خانم اشاره کردم که بنشیند.

مهمانی دلچسبی نشد.دلم میخواست سریعتر از آن خانه بروم بیرون.کمی تعلل کردم.اینبار بخاطر حاج آقا، که یوقت پیش خودش خیالات نکند من از کرده ی زنش ناراحت شده ام و شرمنده شود و بعد رفتنِ من قیل و قال راه بیندازد....

موقع خداحافظی بسته ی سوغاتی را از داخل کیف بیرون آوردم و سپردم به دستان پروین خانم و بدون اینکه منتظرِ! تشکرش باشم رفتم.

در تمام طول مسیر بازگشت با خودم فکر میکردم کدام رفتارِ غلطِ من رنجشی آورده که او اینگونه بامن سردی کرد.نه غیبتی از او کرده بودم، نه بدگویی، نه.....

شیطان هم این وسط جولان میداد و میگفت او به تو حسادت میکند او از تو خوشش نمی‌آید،او تو را دوست ندارد...

پناه بردم به خدا از شر شیطان رانده شده.به ممد الهی جنجال های ذهنی ام را کنترل کردم و پاسخ افکار شیطانی را اینگونه دادم :حتما پروین خانم خسته بود، شاید مریض بود، شاید گرفتاری و فکری داشت که او را اینگونه بی حوصله کرده بود.حقیقت این است او اگر محبت زیادی به من میکرد به خودش خیر رسانده بود ولی با این رفتارِ سرد به من خیر رساند.او به من فهماند که من هنوز "مَن" دارم، منیت دارم، خود پسندی دارم،و باید انقدر این من ها له بشود تا جایی که نه رفتار سرد پروین خانم را بفهمم نه چای بدون سینی اش را.

دستانم را میبرم بالا و به آن بالایی میگویم. خدایا مبادا بخاطر خیری که پروین به من رساند عقوبتش کنی.بخشیدمش.من از او راضی و خوشنودم. تو هم راضی باش.

اشک های مزاحم را پاک میکنم و به خودم و خدا قول میدهم این ماجرا بین خودمان بماند و همسر چیزی نفهمد.بگذار انگار کند امروز در خانه ی اقوامش بهترین پذیرایی دنیا از من شده.چه عیبی دارد؟

┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
اَلله اَلله فی‌الضَّیف، لایَنصَرِفَنَّ اِلاّ شاكِراً لَكُم.

خدا را ! خدا را ! در نظر بگیرید و حُرمت مهمان را رعایت کنید! مهمان جز اینکه خشنود و سپاسگزار شما باشد نباید از نزد شما خارج شود. (مستدرک، ج ١٦، ص ٢٤١)

#خود_سازی
#مبارزه_با_نفس
#مهمانداری
#حدیث